15.

WAŻNA NOTKA POD ROZDZIAŁEM.

                                                                 

                                                             "Ostatni Pocałunek "

Amanda obudziła się w objeciach Justina. Wiedziała, że powinna iść do nowej pracy, ale... Nie chciała denerwować Justina. Przypominając sobie jego wczorajsze zachowanie przeszły ją ciarki. Mimo wszystko ona dale go kocha.

                Wygramoliła się z łóżka, po czym podreptała cicho do kuchni. Justin jeszcze spał. Dziewczyna nie miała pojęcia czy chłopak zaplanował coś na ich wspólny dzień. Zaczęła przygotowywać omlety. Nastroiła telarze i zaparzyła herbatę. Kiedy wszystko było skończone brunetka wróciła się do sypialni.

Podeszła cicho do łóżka po czym swoją rękę usadowiła na twarzy chłopaka. Zaczęła delikatnie gładzić jego twarz, a kąciki chłopaka momentalnie uniosły się w górę.

                Trudno było pomyśleć, że chłopak może tak krzywdzić Amandę, teraz wyglądał tak bezbronnie.

- Zrobiłam śniadanie.... Wstawaj...- Powiedziała przeciągle, budząc chłopaka do życia. Na co on wydał tylko cichy pomruk niezadowolenia. Amanda wtuliła się w jego tors, czekając aż Justin wstanie.

                                                                     ***

- Może mi powiesz wkońcu dokąd jedziemy? – Brunetka zapytała wyczekująco, niezliczonym już razem.

                - Już mówiłem, to jest niespodzianka.- Dziewczyna wydęła swoje usta, na znak tego, że serdecznie nie lubiła niespodzianek. Nie miała bladego pojęcia co Justin przygotował. Siedzieli w samochodzie już nieco ponad godzinę.

                Kiedy samochód zatrzymał się w pobliżu lasu chłopak zjechał na pobocze i wysiadł z samochodu. Zanim brunetka odpięła pasy chłopak zdążył otworzyć jej drzwi. Chwyciła jego rękę po czym podążyła za nim.

- Jechaliśmy tyle, a ty zabierasz mnie do lasu...?- Dziewczyna nieco zdezorientowała spojrzała na Justina, który prowadził ją wąską ścieżką w głąc otaczających ich drzew.

- Niespodzianka, kochanie.- Amanda pokręciła zrezygnowana głową.

Para zaczęła stopniowo schodzić w dół. Można było dostrzec  złocisty piasek i fale uderzające o brzeg. Dziewczyna chwyciła mocniej rękę Justina, kiedy zatrzymali się w centralnie na środku tego pieknego miejsca. Nie było tutaj nikogo tylko oni dwoje. Sami i ich uczucia. Silna więź, która ich połączyła zacieśniała się coraz bardziej. Usiedli na kocu, trzymając się za ręce, jak para nieśmiałych nastolatków skaładąja sobie całusy. Nieśmiałe uśmiechy, które co chwile pojawiały się na ich twarzach, a po chwili znikały.

                Amanda oparła swoją głowę na ramieniu szatyna, na co on zacieśnił uścisk na jej talii. Gdyby ktoś teraz ich zobaczył, z pewnością by stwierdził, że kochają się bezgranicznie.

Trzymali się mocno siebie, jakby wiedzili co zaraz się wydarzy. Brunetka nie miała o niczym pojęcia, a na twarzy chłopaka zaczęły pojawiać się pojedyncze łzy.

Tak, płakal. Dziewczyna podniosła podbródek, aby móc spojrzeć mu w oczy, ale kiedy zobaczyła jak chłopak płakał, momentalnie zesztywniała.

- Justin co się dzieje?- Chłopak nie odpowiadał. Wiedział co zaraz nadejdzie.

- Tak bardzo cię przepraszam, kochanie...- Amanda była coraz bardziej sparaliżowana... Nie miała pojęcia, co to wszystko ma znaczyć.

- Nieprawda... o czym ty mówisz?! – Nastolatka była coraz bardziej zdenerwowana. Szatyn wiedząc, że jego czas był coraz krótszy zaczął ujawniać prawdę.

- Obiecaj mi jedno...

- Powiedz o co ci chodzi Justin ! Co się dzieje! – Nie umiała powstrzymać swoich emocji. Justin wyglądał jak wrak człowieka.

- Obiecaj, że mimo wszystko... o mnie nigdy nie zapomnisz, że będziesz mnie kochać...- Na twarzy Amandy pojawiły się także łzy... Emocje robiły z nią swoje...

- Obiecuję, ale co ma sie stać Justin ?- Cichy szloch wydobył sie z jej ust, na co Justinowi  łamało się serce, wiedział, że niedługo odejdzie.

- Przepraszam za wszystko...Ja tak bardzo cię kocham, Am...- Chłopak się nieco uspokoił, ale w środku... Nie mógł wytrzymać sam ze sobą...

- Po tym wszystkim... Wrócisz do domu do rodziców, będziesz prowadzić nowe życie... Znajdziesz kogoś kto na ciebie zasłuży, będziesz go kochać, a ja zostanę w twoim sercu, dobrze?-Wypowiedź chłopaka sprawiła, że dziewczyna przestawała kontrolować swój płacz.

- Nie... Nie zostawiaj mnie....

- Uwierz, że to jest to ostatnie co chciałbym zrobić...- Dziewczyna wtuliła się w tors chłopaka, nie miała zamiaru go puszaczać. Chciała tylko jego i miłość.

               

                  Justin uniósł delikatnie jej podbródek, po czym pocałował ją. Po raz ostatni. Po twarzy dziewczyny sunęły łzy. Objęła go jeszcze mocniej. Chłopak obdarował ją swoim uśmiechem. Jego szczery uśmiech, zatrzymał się w jej pamięci. Amanda nie miała bladego pojęcia o co chodzi. Skoro ją nie zostawiał dlaczego mówił jej takie rzeczy.

- Justin... Kocham Cię....- Powiedziała szlochając. Chłopak tylko się uśmiechnął i czekał...

Wiedział, że zostały im ostatnie minuty...

- Kochanie, jak mnie nie będzie nie rób niczego głlupiego, rozumiesz ? Żyj pełnią życia, nie przejmuj się niczym, możesz mi to obiecać?

- Justin! Dlaczego miałoby cię nie być! Nie mów do mnie tak! – Chłopak pokręcił głową zrezygnowany, wiedział, że zepsuł nie tylko swoje życie... Żałował już teraz...

                 Ich chwila mogłaby się ciągnąć w wieczność, ale radiowozy policji przerwały ją. Wtragnęli na miejsce, w którym Justin po raz ostatni przytulał dziewczynę. Założyli mu kajdanki i zaczeli ciągnąć w stronę radiowozu. Dziewczyna próbowała zatrzymać Justina, co było niemożliwe. Stała jak wryta w ziemię. Usłyszała tylko ciche słowa Justina „ Kocham Cię” Jej łzy niekontrolowanie spływały po twarzy. Szloch był coraz głośniejszy. Co teraz miała zrobić?

Chłopak siedząc w samochodzie, widział zdruzgotaną dziewczynę. Żałował wszystkiego. Chciał jej powiedzieć wszystko, ale nie umiał. Chciał jej oszczędzić cierpienia. Mógł próbować uciekać, ale i tak by go znaleźli.

 ___________________

Napewno nie spodziewaliście się czegoś takiego. Powiem tyle, że za liczbę komentarzy pod osattnim postem powinnam się obrazić, ale... Jak widać rozdział sie pojawił.
Czy to koniec opowiadania?
To zależy od Was.
A więc PROSZĘ jeżeli przeczytałaś zostaw komentarz.
Chcecie drugą cześć.?
@LenkaBelieber4